ABD ikinci dünya savaşı sonrası sendikaların güçlü olduğu ve hemen hemen her alanda etkili oldukları bir ülkeydi. Bilenler bilir, Holywood’un siyah beyaz filmlerinde, hemen hemen hep bir sendika vardır ve etkilidir. 1980’lere gelindiğinde Reagan dönemiyle birlikte ve küresel neoliberal sistemin de bir parçası olarak, ABD’de büyük ölçüde bir sendikasızlaş(tır)ma dönemi

Bir süredir çalışma yaşamında bir istifa dalgası olduğu konuşuluyor. Büyük mü değil mi, hangi ülkelerde nasıl yaşanıyor, ekonominin krizde olduğu, işsizliğin hep çok fazla olduğu Türkiye’de de görmek mümkün olur mu, bu istifa dalgası emek mücadelesinde bir dinamiğe işaret eder mi gibi meraklarla konuyu biraz araştırmak istedim. Büyük oranda Amerika’da

Uzun bir hikâye ve başkalarının hikayesi gibi benim de hikayem çok değerli. 2021 yılının şubat ayında inşaat mühendisi olarak mezun oldum. Mezun olmadan bir ay önce iş başvurularına başlamıştım. Şantiyede değil ofiste çalışmayı tercih edecektim ve buna göre bir yol çizmiştim. İlk iş deneyimi olarak bir alan tercihi yapmaksızın çalışacaktım

IndustriALL 19 Haziran 2012’de Kopenhag’ta kurulmuş, 140 ülkeden aşağı yukarı 50 milyon işçinin desteklediği ve özellikle maden, enerji ve imalat sektörlerinde etkili olan sendikalar federasyonudur. Evden çalışmanın yaygınlaşması üzerine, sendikalar ve meslek odalarına örnek olabilecek, evden çalışmanın nasıl örgütlenmesi ve evden çalışan işçilerin haklarının nasıl korunması gerektiği üzerine tavsiyelerini yayınladılar.

Beyaz yakalıların emek örgütleri, Covid-19 pandemisiyle birlikte yaygın bir çalışma biçimi haline gelen evden çalışmayla ilgili bir kampanya başlattı. Beyaz yakalılar Uzaktan Çalışma Yönetmeliği’nin talepleri doğrultusunda düzenlenmesini istiyor. Banka ve Finans Emekçileri Dayanışma Ağı, Bilişim Emekçileri Dayanışma Ağı, Kaç Bize Gel, Öğretmen Dayanışması, Plaza Eylem Platformu, Politeknik, Toplumcu Mühendisler ve

İş Ekipmanlarının Kullanımında Sağlık ve Güvenlik Şartları Yönetmeliği 2013 yılında yayınlandı ve 1 Ekim 2017 tarihinde yayınlanan İş Ekipmanlarının Periyodik Kontrollerini Yapmaya Yetkili Kişilerin Kayıt ve Eğitimlerine İlişkin Tebliğ ile yürürlüğe girdi. 2017’de yayınlanan tebliğ kapsamında Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’nın Haziran ayında ek ve düzenlemeler içeren yeni bir yönetmelik

Ermenek Cenne Madencilik’te çalışan işçiler, 13 aydır ücretlerini ve haklarını alamadıkları için Bağımsız Maden-İş Sendikası’yla direnişe başladı. Direniş 14 Eylül tarihi itibari ile 15. gününe girdi. Madencilerin direnişine ocağın maden mühendisi Emel Tunçdemir de katıldı. Tunçdemir hakları için mesai arkadaşları ile birlikte mücadele ediyor. Direnişe bir mühendisin gözünden bakmak, seslerini

İnşaat Mühendisleri Odası (İMO) Ankara Şubesi Yönetim Kurulu 11 Haziran 2020 tarihinde bir açıklama yaparak ”İnşaat Mühendisliği bölümlerinde eğitim alınabilmesi için asgari başarı sırasının 50.000 olarak değiştirilmesi ve yeterli akademisyen kadrosu ve imkânları olmayan bölümlerin kapatılması ve kontenjanların azaltılması gerektiğini Yüksek Öğretim Kurulu’na hatırlatıyor…” dedi ve konuyla ilgili kampanya başlattı.

Koronavirüs gidiyor mu, gidecek mi, vakalar azalıyor mu, dalga dalga dalgalanacak mı derken; salgının Türkiye’de resmi olarak açıklanmasının üzerine üç ayı devirdik. Geriye dönüp şöyle bir bakınca, hepimizin hayatında kalıcı etkiler bırakacak üç aydan bahsettiğimiz kesin. Üstelik üç ayla sınırlı kalacak gibi de görünmüyor. En azından ikinci dalga teorileri gerçekleşene

Teknolojinin yaşamı kolaylaştırma ve üretkenliği artırma noktasındaki getirileri kesinlikle tartışılmaz. Homo Sapiens medeniyetinin ulaştığı son noktada, teknoloji geliştirebilme kabiliyetinin başrol oynadığını söylesek abartmış olmayız. Bu medeniyetin diğer türlere, hatta kendisi dahil tüm dünyaya karşı pek merhametli olmadığını da kabul etmemiz gerekir. O halde bu acımasızlığın başrolünde de teknolojinin olduğunu söyleyebilir

Olağan dışı durumların ve dönemlerin, değişimleri zorlayıcı etkileri olduğunu, çalışma hayatlarımızın da hayatın geri kalanındaki değişimlerden muaf olmadığını biliyoruz. Bire bir aynı koşullar olmasa da tarih bunun örnekleriyle dolu. Hal böyle olunca, entelektüel birikimi ve güncel tartışmaları takip etme kabiliyeti nispeten yüksek olan home hapis beyaz yakalı camiasında, bu salgın

Çalışma biçimimiz hızla değişiyor. Özellikle bizim gibi ofis çalışanı, beyaz yakalı, gri yakalı, uzmanlık sahibi, profesyonel, zihinsel emek erbabı veya istediğiniz başka bir biçimde isimlendirebileceğiniz kesimin, 10, 20 veya 40 yıl önceki çalışma biçimlerini bugünkü ile kıyasladığımızda her birinde farklı biçimler bulabiliriz. Tabi ki bu biçimleri doğuran koşulları da bulabiliriz.

Felaketler çağında yaşıyoruz desek yalan olmaz. Sadece bizim memlekette değil, dünyanın neredeyse tamamında bu felaketlerin yarattığı krizleri doğru yönetme kabiliyetinden uzak akılların, uzunca bir süredir ‘yönetme’ yetkisini ellerinde tutmasını da üzerine eklersek duyduğumuz kaygılar yerli yerine oturuyor. Sosyal medyada mizahı yeterince yapılan ‘2020 felaketleri’ serisini tekrar saymayacağım, zira Covid-19 salgını

Küçük ama dayanışma ve örgütlülük konusunda umut veren bir olayı paylaşmak istedim. Makina mühendisiyim. Çok uluslu bir şirketin İspanya ayağında çalışıyorum. Şirkette mavi ve beyaz yaka olmak üzere yaklaşık 70 kişi çalışıyor. Beyaz yakalılar da dahil büyük çoğunluğu sendika üyesi. İspanya da işçi hakları Türkiye’ye göre oldukça iyi. Üstelik 2009

Politeknik’in bu yıl 2’ncisini düzenlendiği Beyaz Baretin Kadrajı ödüllü fotoğraf sergisi başvuruları devam ediyor. Serginin bu yılki konusu ekonomik kriz, teması ‘Tam zamanlı huzursuzluk’ Mühendislerin, mimarların, plancıların gözünden kadraja girenleri bir araya getiren ve her yıl farklı bir tema ile düzenlenen Beyaz Baretin Kadrajı ödüllü fotoğraf sergisine başvurular devam ediyor.

Ana haber bültenlerinden bir sahne: Çok kalabalık bir spor salonu, muhabirin sevinç gözyaşları döken bazı yaşlılarla ve bazı gençlerle kısa söyleşileri, mesleğini yapabilme ihtimalini kura çeken bir bilgisayara umut olarak bağlamış insanların hisleri… Atanamayan öğretmenlerin hikâyelerine aşinayız. Bin bir zorlukla alınan diplomaların, eğitimci formasyonlarının işe yarar hale gelmesi ve tabi

Çorum’da işsizlik nedeniyle canına kıyan inşaat mühendisi Abdullah Kaan Özbağ anısına… Kapitalist iktidarın en temel özelliği ‘ürettiği ve yönettiği’ krizlerdir. Birçok biçimiyle, nasıl ürettiğinden ziyade, nasıl yönettiğini kavrayabilmek için öncelikle krizin kapitalizme ilişkin içsel bir olgu olduğunu, bu bakımdan doğalında panzehrini de bünyesinde barındırdığını tespit etmek yerinde olur. Krizin diyolojisi:

Çok yazıldı, çizildi. Kimimiz ‘Bu kez giderler’ dedi, kimimiz ‘Rejimi boşuna değiştirmedi’ dedi. Dövizdi, rahipti, ABD idi, enflasyondu, işsizlikti derken zincirleme gündemler uzadı gitti. Her gelişmede hayatımızı, geçimimizi düşündük. Bakmadığımız ürünlerin fiyatına bakar olduk, maaşımızın ne kadar değer kaybettiğini her alışverişte hesaplar olduk. Kriz analizleri devam edecek ancak etkilerini her

‘KHK’lerle kendi ülkesine yabancılaştırılmak istenen, vatandaşlık hakları yok sayılan bizler için işsiz kalmak nedir ki? Bu süreçte bekliyorum, bakalım daha ne kadar zorlayacaklar…’ 29 Ekim 2016 günü benim için öyle sıradan bir “Cumartesi” günü olarak başladı ama bitmedi! Gece yarısına doğru çalan telefon, ertesi günün/günlerin iyi geçmeyeceği ve zaten bir

Malum, ülkede gidişat kötüleştiğinden beri mühendislerin, mimarların ya da daha bütünlüklü ifade etmek gerekirse beyaz yakalıların yaşamları, gelecekleriyle ilgili dertleri, kaygıları arttı. Bu dertler yalnızca çalışma yaşamındaki sorunlarla ilgili olmaktan çıktı. Çözüm ise, çok yaygın yaşanmasa da yurt dışına yerleşme çabaları olarak kendini gösterdi. Aslında beyaz yakalı camiasında, özelinde mühendis,