Silikon Vadisi, askeri teknoloji ve finansman peşinde koşarken çalışanlara neyin ilham verdiğini kaçırıyor. 1970 yılında, Polaroid çalışanı kimyager Caroline Hunter ve Fotoğrafçı Ken Williams, şirketin Güney Afrika apartheid hükümeti ajanslarına fotoğraf ekipmanları sattığını fark ettiler. Hükümet bu teknolojiyi, Siyahların ülke içinde dolaşımını ve hareketlerini kısıtlayan bir tür belge üretmek (passbook)

Google ve Amazon çalışanları İsrail ile yapılan Nimbus Projesi’ni protesto ediyor, sözleşmenin iptalini istiyor:  “Apartheid’e teknoloji desteği yok” Google ve Amazon, İsrail hükümeti ve ordusuna 1.2 milyar dolar tutarındaki Nimbus projesi sözleşmesi kapsamında, yapay zeka ve makine öğrenmesi de dahil olmak üzere bulut bilişim hizmetleri sağlıyor. Projeye itiraz eden Google

ABD – Meksika sınırındaki mülteci kamplarına temiz su sağlamak ve yaşam koşullarını iyileştirmek için çalışan, kadın mühendislerin kurduğu Solidarity Engineering (Dayanışmacı Mühendisler) ekibi ile bir tweet sayesinde yollarımız kesişti. Üç kadın mühendis, Erin Hughes, Christa Cook ve Chloe Rastatter, birbirlerinden habersiz, bir göçmen kampındaki su kaynaklı hastalıklarla ilgili The Out

Bu misafir yazı Joan Greenbaum tarafından yazılmıştır. Joan Greenbaum bir aktivist, yazar ve profesördür. Büyük ölçüde çalışma, teknoloji ve toplumsal cinsiyet ile ilgili yazıyor. 1960’ların sonunda başlayan askeri çalışmaya muhalefet eden ve ırkçılık karşıtlığı, işçi örgütlenmesi ve toplumsal eşitlik çerçevesinde örgütlenen bir grup teknoloji işçisinin oluşturduğu Barış için Bilgisayarcılar’ın kurucularından

‘’Mühendislik, popüler kültürden yanlış çıkarımlarda bulunmuş otoriter insanlarla dolu.’’ “Mühendis” olarak adlandırılan ilk kişilerden bazıları mancınık işletiyorlardı. Mancınık, düşman şehrin surlarını yıkmak için kullanılan çok eski bir alettir. Hangi yüzyılda veya hangi ordu tarafından kullanıldığına bağlı olarak mancınıkların koçbaşı, çatapultu veya askerlerin şehir surlarının üstünden atlamalarını sağlayan basit bir rampaları

Ölüm, bir yaşam formunun sona ermesidir. Son yıllarda bolca kullanılan kavramlardan biri haline geldi ölüm. Yaşam formunun sonunun muhtelif biçimleri var. Dumanlı veya tozlu hava sonucu boğularak veya kanser olarak yaşamınız sonlanabilir. Genetiği değiştirilmiş gıdaları tüketip yine kanser ya da başka biçimlerde hayatınızı kaybedebilirsiniz. Yeterli ve dengeli beslenmezseniz, açlıktan iflas

Bakü tezatları olan bir kentti. Gecenin bir vakti, hatta saat 2-3 civarı genç kızların rahatça sokaklarda dolaştığı, taciz denen rezilliğin polis şiddetiyle (ciddi ciddi dövüyorlar, Azeriler tacizde bulunmuyor zaten) önlendiği, Sahil’iyle, İçerişeher’iyle müzeleriyle, eski eserleriyle, sanata verdiği değerle muhteşem bir kent. Metro kapıları açılır kapanırken ünlü Azeri piyanist Vakif Mustafazedeh’in

Bir inşaat mühendisi olarak “1.5 yıldır devam eden ve yüzlerce çalışanı olan dev projenin gizli kahramanları” diye başlayan haberi* okuyordum. 3. Havalimanı inşaatında çalışan mühendis, mimar, plancılardan, ‘meslektaşlarım’dan, beyaz yakalılardan övgüyle bahsediyordu, mühendislerin kendi demeçlerinin de yer aldığı haber. Kahramanlığı hiçbir parametreyi gözetmeksizin ‘en büyüğü’ yapmak sananlar güzelliyordu yürütülen çalışmaları.