Ne teknolojik gelişmeler, ne mesleki yapıdaki değişim, ne emekgücünün entelektüelleşme süreci, ne yeni üretim organizasyonları formları ve ne de “postkapitalist” paradigmanın diğer önermeleri; bunların hiçbirisi kapitalizmin özünde herhangi bir değişimin gerçekleştiğini göstermemektedir. apitalizmin özü üretim araçlarının özel mülkiyeti ve artıdeğer sömürüsüdür.

Bugün ne üretim araçlarının özel olarak mülk edinilme durumunda, ne bu ölçütle ortaya çıkan nesnel sınıf konumlarında gerçek bir değişiklik söz konusudur. ütün bunlar değişen hiçbir şeyin olmadığının savunulduğu şeklinde algılanmamalıdır. Ortada elbette ki önemli değişimler vardır. Ancak bunlar öze değil, içeriğe ilişkindir ve bu nedenle de değişim yerine dönüşüm kavramı ile karşılanmaları daha uygun olacaktır. çerikteki dönüşüm emek ve teknolojinin yeni örgütlenme tarzlarını ifade etmektedir. Burada önemli olan bir diğer nokta, sürece kendi rengini daha fazla oranda vuranın sermaye oluşudur.

Kısaca, dönüşüm; sermaye tarafının kapitalist özü korumak ve yetkinleştirmek amacıyla giriştiği ve bu süreçte karşılaşabileceği her tür direnç mekanizmasını savuşturmak kararlılık ve kıvraklığını sergilediği ve ulusal, global; üretim, tüketim; bilim, teknoloji; ideoloji, politika, ekonomi oldukça geniş bir yelpazedeki müdahalesinin sonucunda ortaya çıkmaktadır.

Bugün sermayenin bu egemenlik biçimi toplumun önüne “postkapitalizm”, “enformasyon toplumu”, “esnek üretim”, “ikinci endüstriyel bölünme”, “post Fordizm”, “disorganize kapitalizm”, “endüstri ötesi toplum”, vs. adlarıyla sürülmeye çalışılmaktadır. Bir başka deyişle, değişen tek şey kapitalist sömürünün organizasyon biçimidir.

Yazar: İlker Belek

ISBN: 9754310629

Yayıncı: Sorun Yayınları

Yıl, Yer: Istanbul, 1997

Sayfa: 256