Onları, kocasından dayak yiyen eğitimli, iş-güç sahibi kadınlara benzetiyorum. Tıpkı o kadınlar gibi yaşadıklarını gizliyor, düştükleri durumdan sanki kendileri suçluymuş gibi sorunlarını saklıyorlar. Beyaz yakalı olup da işsizlik tehlikesiyle yaşayanlardan söz ediyorum.

2001’deki kriz sırasında onlarla ilgili ‘Beyaz Türk’ün Krizle İmtihanı’ diye bir yazı dizisi yapmıştım. O günden beri onlar hakkında bazı şeyler biliyorum. Çoğu, içinden yetişip geldiği özel okul-kolej-dershane-iyi üniversite-kariyer günleri-çokuluslu şirket ayrıcalıkları güzergâhında ‘gemisini kurtaran kaptan’ ahlakıyla biçimleniyor.

Örgüt deyince akıllarına ya PKK ya Hizbullah geliyor, sendikayı sadece pos bıyıklı işçilerin polislerden dayak yemesine neden olan gayrimeşru bir oluşum olarak görüyorlar. Örgütlenmelerine gerek yok çünkü onlar nasılsa parlak çocuklar. Nasılsa dünyanın kuralı dayanışma değil yarışma ve onlar bütün oyunların kurallarını biliyorlar. Çokuluslu şirkette sendikal faaliyet yürüten bir ahbabım anlatmıştı; kendilerine sendikaya üyelik çağrısı yapıldığında ‘Yönetimden izin alsak mı?’, ‘Müşterilere karşı ayıp olur bence’ gibi acayip tepkiler veriyorlar.

İş yapmaya gelince pek Batılı ama sıra örgütlenmeye gelince pek Doğulular. Ve 2001 krizinden sonra bir kez daha şimdi yeniden ‘kocalarından dayak yemek üzereler’. ‘İşveren için zerre kıymetin yok, sen emekçisin’ dersini şimdi işten atılarak ya da atılma tehdidiyle karşılaşarak yeniden hatırlamanın eşiğindeler.

Plaza Eylemleri

Ve fakat beyaz yakalılar, bu krizden örgütlenmeyi öğrenerek çıkacak gibi görünüyor. Bugün İstanbul’da ‘Plaza Eylemleri’ başlıyor. Türkiye Mimar ve Mühendisler Odalar Birliği’nin ve Bank-Sen, Tez-Koop-Sen, Dev-Sağlık-İş gibi sendikaların destek verdiği eylem bugün saat 12.00-13.00 arasında Yapı Kredi Plaza’da.

Eyleme Moda Eylem Grubu da destek veriyor. Eylemler sadece işten atılmaları protesto etmek için yapılmıyor. Esas amacı yeni işten çıkarılmaları engellemek ve beyaz yakalıları sendikal örgütlenmeye çağırmak. Eylemler bugün başlıyor ama her hafta yeni bir eylem ve yeni bir gündemle devam edecek bir süreç bu. Bugünkü eylemin gündemi IBM’den çıkarılan sendika temsilcileri.

Nedim Akay, Elvan Demircioğlu, Berk Alev sendika temsilcisi olmaları ‘gerekçe gösterilmeyerek’ işten atıldılar. Nedim Akay 17, Elvan Demircioğlu 20 ve Berk Alev (adından da anlaşılacağı üzere) 3 yıllık IBM çalışanıydı.

Beyaz yakalı arkadaş

Ey beyaz yakalı arkadaş! İyisi mi sen örgütlenmek için fazla havalı olduğunu sanma. Daha bildiğin şekil söyleyeyim:

“Are you too cool to be a union member?”

Gel sen bu sendikaya üye ol. Çünkü pısırık kolej çocukları gibi sinip kalmakla bu işin yürümediğini, elinden manyetik kartın alınmak suretiyle oyun dışına atılıverdiğini gördün 2001’de. Kimi işten çıkaracaklar diye tırnak yiyip bölüm şefine yaranmaya çalışacağına delikanlı gibi sendikana üye ol, işten çıkarıldığında yanında bunun hesabını soracak insanlar olsun. İşin ucunda tıpış tıpış evine gidip o havalı cep telefonun çalmadan, internet sitelerine CV gönderirken depresyona girmek var.

Bak beyaz yakalı arkadaşım, alnının akıyla iki kez işten atılmış biri olarak söyleyeyim:

Bu işten atılma meselesinin en kötü yanı, selam vermeyeceğin adamlara muhtaç olmaktır. Kendini parasızlıkla, işsizlikle terbiye ettirme. Git, adam gibi eylemine katıl, sendikana üye ol. Benden sana tavsiye, ihtiyacın olmaz zannetme. Bu kriz hepimizi yakar, senin ‘departmanın’ kurtulur, ‘executive bilmem ne’ olman sana ayrıcalık sağlar sanma. İşveren değilsen bu işin içindesin! Hepimiz içindeyiz. Yakanın rengi seni kurtarmaz, emekçi olduğunu unutma.

Kaynak: milliyet.com.tr